H.12 | GEWELDdADIGE REMEDIES. | "De maatschappij moet op hetzelfde moment voorgehouden worden dat het aantal krankzinnigen in hun midden toeneemt. Dit creëert een noodsituatie en plaatst de psychopoliticus in de rol van reddende engel en plaatst hem, op de langere termijn, aan het hoofd van een samenleving". |
HOME |
Wanneer
bevolkingen, over het algemeen, begrijpen dat geweld noodzakelijk is in
het behandelen van krankzinnigheid, lijken gewelddadige remedies opeens
redelijk. Als we beginnen met een relatief laag niveau van
gewelddadigheid, zoals dwangbuizen en andere dwangmiddelen, wordt het
redelijk gemakkelijk om voorbij te gaan aan de publieke schroom voor
geweld door het toevoegen van steeds meer geweld in de behandeling van
krankzinnigen. Door het
verhogen van het geweld in de “behandeling”, wordt aan de publieke
verwachting van zo’n behandeling voldaan en protest van de persoon die
de behandeling ondergaat, is onmogelijk geworden omdat hij onmiddellijk
na de behandeling tot niets meer in staat is. De familie van het persoon
onder behandeling is reeds verdacht omdat ze een krankzinnige in hun
midden hebben. Het protest van de familie moet in diskrediet gebracht
geworden. Des te gewelddadiger de behandeling is, des te groter wordt de commandowaarde voor de psychopoliticus. Hersenchirurgie zou normaal en standaard moeten worden. Terwijl het werkelijke sterftecijfer, waar mogelijk, naar beneden bijgesteld moet worden, is het feit dat er veel doden zullen vallen, voor psychopoliticus niet iets om zich erg druk over te maken. Het publiek
moet geleidelijk onderwezen worden over elektrische shocks, eerst door
ze te laten geloven dat het heel therapeutisch is, dan door ze te doen
geloven dat het iemand rustig zal maken, dan door ze te informeren dat
de elektroshock gewoonlijk de ruggengraat en de tanden beschadigt en als
laatste stap, dat het vaak de dood tot gevolg heeft of op zijn minst de
ruggengraat breekt en dat door het geweld waarmee het gepaard gaat, de
tanden van de patiënt kunnen uitvallen. Het valt te betwijfelen, of
iemand uit de niet opgeleide laag van de bevolking het zien van een
enkele elektroshockbehandeling zou kunnen verdragen. Ze zouden zeker het
zien van een prefrontale
lobotomie of een trans-orbitale lobotomie, niet kunnen verdragen. Het
publiek moet echter omhoog gebracht worden naar een niveau
waar dit wel mogelijk is, waar het de te verwachten behandeling
is en waar de details van de behandeling
bekend gemaakt kunnen worden om daarmee het psychopolitieke
prestige te laten toenemen. Des te
gewelddadiger de behandeling is, des te hopelozer zal krankzinnigheid
lijken te zijn. De
maatschappij moet bewerkt worden tot op het punt waar elke opstandige
jonge man voor het gerecht gebracht kan worden en toegewezen kan worden
aan een psychopoliticus, elektroshocks kan krijgen en gereduceerd kan
worden tot een ongekende volgzaamheid voor de rest van zijn leven. Voortdurende en toenemende campagnes voor gewelddadige behandelingen zal een publieke tolerantie voor de zombieachtige toestand veroorzaken tot aan het punt dat deze personen waarschijnlijk gewoon als werknemer zullen worden geaccepteerd als ze worden aangeboden. Een groot
deel van de maatschappij, met name het opstandige deel, kan gereduceerd
worden en dienstbaar gemaakt worden aan de psychopoliticus. Op verschillende manieren moet het publiek er op zijn minst van overtuigd worden dat krankzinnigheid slechts bestreden kan worden met shocks, martelingen, onthouding, eerroof, met in diskrediet brengen, geweld, verminking, dood en bestraffing in allerlei vormen. De maatschappij moet op hetzelfde moment voorgehouden worden dat het aantal krankzinnigen in hun midden toeneemt. Dit creëert een noodsituatie en plaatst de psychopoliticus in de rol van reddende engel en plaatst hem, op de langere termijn, aan het hoofd van een samenleving.
toevoeging
van de vertaler. Freeman
was betrokken bij 3.500 ingrepen, als toezichthouder of als uitvoerder.
Freeman toerde door Amerika, in een busje die hij zijn 'lobotomobiel'
noemde, van stad naar stad om zijn procedure te promoten. Hij hield
lezingen en gaf theatrale demonstraties. De pers doopte zijn reis “Operatie IJspriem”. |