H.05 |
de bestudering van loyaliteiten. |
"Door het gemakkelijk beschikbaar maken van allerlei soorten drugs, door het verstrekken van alcohol aan tieners, door zijn wilde opstandigheid te prijzen en aan te moedigen, door het stimuleren met sekslectuur en het aanbevelen van seksuele praktijken via de ideeën die uitgedragen kunnen worden door de seksuele voorlichtingsbureaus, kan de psychopoliticus de benodigde houding van chaos, ledigheid en nutteloosheid creëren..." |
HOME |
Als
loyaliteit zo belangrijk is voor de economische en sociale structuur,
wordt het noodzakelijk om het, als een op zichzelf staand iets, nader te
onderzoeken. Op het
gebied van de psychopolitiek betekent loyaliteit simpelweg ’gelijkgerichtheid’.
Meer volledig betekent het op één lijn zitten met het doel van de
communistische staat. Gebrek aan loyaliteit betekent een niet op één
lijn zitten en in bredere zin het niet op één lijn zitten met de
doelen van de communistische staat. Als we
in overweging nemen dat de doelen van een communistische staat het
grootste voordeel opleveren voor de massa, dan zien we dat gebrek aan
loyaliteit, als begrip, een democratisch gericht denken voort zou kunnen
brengen. Loyaliteit aan personen welke niet communistisch zijn
onderwezen zou ronduit een onvermogen tot gelijkgerichtheid zijn. De
remedie tegen trouweloosheid is volledig te vinden in de principes van
gelijkgerichtheid. Wanneer je tegen trouweloosheid aanloopt, hoef je
slechts de doelen van het persoon op één lijn te brengen met de doelen
van het communisme en je zult ontdekken dat een groot aantal van de
omstandigheden die tot nu toe als onaangenaam werden ervaren in zijn
bestaan, zullen verdwijnen. Een
hart of een nier die rebelleert tegen de rest van het organisme is
ontrouw aan de rest van dat organisme. Om dat hart of die nier te
genezen hoeft slechts de activiteit van dat orgaan weer op één lijn
gebracht te worden met de rest van het lichaam. De
technologieën van psychopolitiek demonstreren afdoende de werkbaarheid
hiervan. Een lichte schok op het elektrisch afwijkende gedeelte van het
lichaam kan en zal veroorzaken dat het opstandige orgaan opnieuw gaat
meewerken. Het is meer de schok en de straf van een operatie, die er in
de meeste gevallen voor zorgt dat het lichaam weer als een geheel gaat
functioneren, dan de operatie zelf. Het is meer het bombardement van röntgenstralen
dan de therapeutische waarde van die röntgenstralen, dat veroorzaakt
dat het afvallige orgaan de aandacht weer richt op de ondersteuning van
het gehele organisme. Hoewel het niet bevestigd is dat een elektroshock enige therapeutische waarde heeft waar het aankomt op het geestelijk gezond maken van het individu, is het wel duidelijk geworden dat het als straf een waarde heeft die ervoor zal zorgen dat de patiënt beter mee gaat werken. Hersenchirurgie heeft geen statistische gegevens om het aan te prijzen, behalve voor het verwijderen van de persoonlijkheid van het individu zodat deze niet langer organen kan belemmeren om mee te werken.
Deze twee Russische ontwikkelingen hebben nooit gepretendeerd dat ze de
geestelijke gezondheid van de persoon kunnen verbeteren. Ze zijn slechts
effectief en werkbaar in het verschaffen van een adequaat
bestraffingmechanisme voor de persoonlijkheid die afdwaalt en egoïstisch
nalaat om de anatomie te dienen. Het is de gewelddadigheid van de
elektrische schok en de operatie die werkt bij het aan banden leggen van
de onwillige persoonlijkheid die de weg blokkeert voor de massa of de
staat. Soms
ontdek je dat de verwijdering van dat belemmerende deel van de
persoonlijkheid, met shocks en hersenchirurgie, leidt tot vernieuwde
groei en verbetering in de organen die door die persoonlijkheid in
opstand waren gekomen. Dat een goed georganiseerde
staat is samengesteld uit organismen en niet uit persoonlijkheden, wordt
met het gebruik van elektrische schokken en hersenchirurgie in de
psychopolitiek duidelijk gedemonstreerd. De
verandering van loyaliteit bestaat, in de eerste plaats, uit het
verwijderen van de bestaande loyaliteiten. Dit kan op één van de
volgende twee manieren gedaan worden. Ten eerste, door duidelijk te
maken dat zijn bestaande loyaliteiten hachelijke omstandigheden hebben
voortgebracht zoals opsluiting, gebrek aan erkenning, vrijheidsbeperking,
dwang en tekorten, en ten tweede, middels het uitwissen van de
persoonlijkheid zelf. Het
eerste wordt bereikt door het individu regelmatig en voortdurend te
wijzen op het feit dat hij zijn loyaliteit heeft geschonken aan een
onwaardige bron. In eerste instantie, middels het creëren van
omstandigheden, die ogenschijnlijk voortkomen uit het doelwit van zijn
loyaliteit, waardoor het individu zich verkeerd behandeld voelt.
Een onderdeel hiervan is het creëren van een gemoedstoestand bij
het individu door hem werkelijk te beperken in zijn vrijheid en hem dan
van valse bewijzen te voorzien die aantonen dat degene aan wie hij
loyaal is, de oorzaak is van zijn vrijheidsbeneming. Een ander deel van
dezelfde methode bestaat uit het belasteren en vernederen van het
individu wiens loyaliteit moet worden veranderd, bij zijn superieuren
of regering aan wie hij loyaal is, totdat hij echt een slechte naam
krijgt bij het doelwit van zijn loyaliteit welke hem vervolgens in zijn
vrijheid gaat beperken om het individu ervan te overtuigen dat hij zijn
loyaliteit aan de verkeerde bron heeft geschonken.
Dit zijn de mildere methoden, maar ze hebben bewezen extreem
effectief te zijn. Het grootste nadeel in het gebruik ervan is dat het
veel tijd en aandacht van de psychopoliticus vraagt en het vervaardigen
van valse bewijzen. Op gepaste momenten, die veel voorkomen, kan de persoonlijkheid zelf aangepast worden met schokken, chirurgie, dwang, ontberingen en, in het bijzonder, de beste psychopolitieke techniek: het implanteren door middel van de nieuwe hypnose technieken. De aanpassing moet tot stand komen door in de eerste stap de persoon waaraan het individu loyaal is te onteren, de tweede stap is het implanteren van nieuwe loyaliteiten. Een
kundige en ervaren psychopoliticus kan, onder de meest gunstige
omstandigheden, met het gebruik van psychopolitiek, de loyaliteit van
een individu zo vaardig veranderen, dat zijn eigen metgezellen niet
zullen vermoeden dat zijn loyaliteiten veranderd zijn. Dit verlangt
echter aanzienlijk meer finesse dan gewoonlijk noodzakelijk is voor de
situatie. Ongeveer
hetzelfde resultaat kan bereikt worden met de nieuwe massahypnose mits
het wordt begeleid door een ervaren psychopoliticus. Een einddoel van
zo’n procedure zou het in korte tijd aanpassen van de
loyaliteit van een hele bevolkingsgroep zijn middels de nieuwe
massahypnose, iets dat effectief bereikt is in de minder bruikbare
staten van Rusland. Het
is afdoende aangetoond dat loyaliteit geheel ontbreekt in die mythische
hoedanigheid die bekend staat als spirituele kwaliteit. Loyaliteit heeft
te maken met afhankelijkheid, economisch of geestelijk, en kan al
veranderd worden met de primitiefste vormen van implantatie. Onderzoek
onder arbeiders in fabrieken en op het land toont aan dat ze hun
loyaliteit gemakkelijk schenken aan een voorman of vrouw en dat ze die
net zo gemakkelijk weer intrekken om hem aan een andere persoon te
schenken, om zich vervolgens tegen het persoon te keren waar ze eerder
loyaal aan waren. Dit wordt door de zwakke en onzekere massa’s in de
kapitalistische staten meer als normaal beschouwd dan in een verlichte
staat zoals Rusland. In kapitalistische staten zijn de afhankelijke
individuen zo angstig, de verlangens en het gebrek zo overdreven, dat
loyaliteit geen ethische fundering meer heeft en slechts bereikt wordt
middels afhankelijkheid, dwang of eisen. Gelukkig
benadert het communisme de ideale geestestoestand zo dicht, dat het
gemakkelijker wordt om loyaliteiten te veranderen omdat alle andere
filosofieën die op dit moment op aarde aangeboden en gepraktiseerd
worden, in vergelijking met het communisme, ontaard en bezoedeld zijn.
Daarom kan een psychopoliticus met een bepaalde zekerheid te werk gaan
omdat hij weet dat de loyaliteit van een individu met rede alleen al
veranderd kan worden tot een meer gewenste hoogte. Slechts als hij het
nodig acht wordt er gebruik gemaakt van één van de vele
psychopolitieke technieken. Iedere man die niet overtuigd kan worden van
de communistische rationaliteit moet natuurlijk beschouwd worden als
geestelijk onvolwaardig en daarom is het volledig gerechtvaardigd dat de
technieken voor krankzinnigen worden toegepast op de niet-communist. Om loyaliteiten te veranderen is het noodzakelijk om eerst de bestaande loyaliteiten van het individu vast te stellen. De taak is erg simpel gezien het feit dat kapitalistische en fascistische naties niet zeker kunnen zijn van de loyaliteit van hun onderdanen. Mogelijkerwijs ontdekken we dat de loyaliteit van deze onderdanen, zoals we iedere persoon noemen die onderworpen wordt aan psychopolitieke technieken, reeds zodanig vervaagd is dat het verwijderen ervan niet nodig is. Het is meestal slechts noodzakelijk om hem te overtuigen met de overweldigende redelijkheid van het communisme om een persoon zijn loyaliteit te laten schenken aan de Russische staat. Maar, afhankelijk van de belangrijkheid van het individu, moet er niet veel tijd aan worden besteed. Je kunt je toevlucht nemen tot emotionele dwang, elektroshocks of hersenchirurgie als communistische propaganda faalt. Wanneer
het een heel belangrijk persoon betreft, is het misschien noodzakelijk
om de meer verfijnde technieken van psychopolitiek toe te passen op
zo’n manier dat de persoon zelf, en zijn verwanten, onwetend blijven
van de operatie. In dit geval wordt een simpele inplant gebruikt met
maximale dwang en commandowaarde. Alleen
de meest bedreven psychopoliticus zou moeten worden aangenomen voor
zo’n project, omdat prutswerk kan onthullen dat er is geknoeid
met zijn geestelijke processen. Als er enige vraagtekens bestaan over
het succes van een operatie tegen een belangrijk persoon, is het ten
zeerste aan te bevelen om als psychopolitiek doelwit een persoon
te kiezen uit de nabijheid van het belangrijke persoon, waar hij
emotioneel nauw bij betrokken is. Zijn vrouw of kinderen zijn normaal
gesproken het beste doelwit en daar kan zonder beperkingen mee gewerkt
worden. Om je van de loyaliteit van een erg belangrijk persoon te
verzekeren, moet je een constante pleitbezorger voor het communisme aan
zijn zijde plaatsen, die een seksuele of familiale snaar raakt. Het is
niet noodzakelijk om een communist te maken van zijn vrouw, zijn
kinderen of één van zijn kinderen, maar het zou doeltreffend kunnen
zijn om dat wel te doen. In de meeste gevallen is dat echter niet
mogelijk. Met
het gebruik van verschillende soorten drugs is het tegenwoordig, zeker
in de psychopolitieke realiteit, bijna te simpel om een staat van hevige
nervositeit of krankzinnigheid bij de vrouw of de kinderen te
veroorzaken om hen dan, met volledige medewerking van het belangrijke
persoon, de regering waaronder hij leeft, of het agentschap waarbij hij
werkt, in de handen van de psychopolitieke medewerker te plaatsen. Deze
kan dan in zijn eigen laboratorium zonder tegenwerking of angst voor
onderzoek of controle, met elektroshocks, operaties, seksuele aanvallen,
drugs of andere bruikbare methoden, dat familielid geheel degraderen of
zijn persoonlijkheid wijzigen en daarmee een psychopolitieke slaaf creëren
die, na een signaal of commando, de meest schandalige, gewelddadige
acties uitvoert en daarmee het belangrijke persoon in diskrediet brengt
of eist dat er, op een meer delicaat niveau, zekere maatregelen worden
genomen door het belangrijke persoon. Die maatregelen worden natuurlijk
gedicteerd door de psychopoliticus. Als
de partij geen echte interesse heeft in de beslissingen of activiteiten
van dat belangrijke persoon en slechts de wens heeft om hem van
effectieve activiteit af te houden, dan hoeft de psychopoliticus er niet
zoveel aandacht aan te besteden. De persoon hoeft dan slechts in handen
te worden gegeven van de één of andere onwetende beoefenaar van de
geestelijke geneeskunde die opgeleid is door psychopolitici,
waarvan verwacht mag worden dat hij voldoende moeilijkheden zal
veroorzaken. Waar de loyaliteit van de persoon niet kan worden omgekeerd of waar de mening, het gewicht of de effectiviteit van het individu krachtig in de weg staat van de communistische doeleinden, is het gewoonlijk het beste om een milde neurose in het persoon te veroorzaken. Nadat je hem hebt voorzien van een geschiedenis van geestelijke onevenwichtigheid, zorg je ervoor dat hij zichzelf onschadelijk maakt door zelfmoord te plegen of je brengt hem tot een verval dat lijkt op zelfmoord. Dit soort situaties zijn reeds tienduizenden keren vakkundig afgehandeld door psychopolitici binnen en buiten Rusland. Het
is een onwrikbaar principe van de psychopolitiek dat een persoon die
vernietigd moet worden, zelf of via zijn familie, betrokken moet raken
bij het stigma van krankzinnigheid en in contact moet worden gebracht
met psychopolitici of personen die door hen opgeleid zijn, met een
maximale hoeveelheid aan opschudding en publiciteit. Het stigma van
krankzinnigheid wordt stevig verankerd in de reputatie van een persoon
en blijft daar door het veroorzaken van irrationele acties door hemzelf
of in zijn nabijheid. Deze activiteit zou
geclassificeerd kunnen worden als een gedeeltelijke afbraak van
gelijkgerichtheid. Als dit tot het uiterste wordt doorgevoerd kan de
afbraak van de loyaliteiten als volledig worden beschouwd en kan er
veilig begonnen worden met het opleggen van nieuwe loyaliteiten. Door
het veroorzaken van krankzinnigheid of zelfmoord bij de vrouw van een
politiek belangrijk persoon, wordt er voldoende vervreemding
gerealiseerd om zijn houding te veranderen. Dit zal, als het krachtig
genoeg wordt doorgevoerd, of ondersteund wordt door psychopolitieke
implantatie, het begin zijn van het opnieuw opbouwen van zijn
loyaliteiten, nu in een betere en meer gepaste richting. Een
andere reden voor het richten van psychopolitieke activiteiten op
vervreemding door krankzinnigheid, is dat krankzinnigheid veracht wordt
en als schande wordt gezien en dat er neer wordt gekeken wordt op alles
wat ermee verbonden is. Dus kan een psychopoliticus, die in de buurt van
een krankzinnig persoon opereert, elke beschuldiging tegen hem
tegenspreken en weerleggen door aan te tonen dat de familie last heeft
van geestelijke onevenwichtigheid. Dit
is verbazingwekkend effectief in kapitalistische landen waar
krankzinnigheid zo door en door gevreesd wordt, dat niemand er maar over
denkt om welke omstandigheid dan ook, in de omgeving ervan te
onderzoeken. De psychopolitieke propaganda werkt voortdurend, en moet
voortdurend blijven werken aan een toenemend aura van mysterie rondom
krankzinnigheid. Ze moet de verschrikkingen en de hopeloosheid ervan
uitvergroten om een excuus te hebben voor de niet-therapeutische acties
die ondernomen worden tegen krankzinnigen. Met name in de
kapitalistische landen heeft een krankzinnige persoon geen rechten. Een
krankzinnig persoon mag daar geen eigendommen bezitten. Een
krankzinnige mag daar geen getuigenis afleggen. Dus hebben we hiermee
een uitstekende weg waarlangs we kunnen reizen in de richting van ons
doel en onze eindbestemming. Door
bij het publiek de overtuiging neer te zetten dat er twijfels bestaan
over de geestelijke gezondheid van een persoon, is het mogelijk om al
zijn doelen en activiteiten te verminderen en weg te vagen. Middels het
aantonen van de krankzinnigheid van een groep, of zelfs een regering, is
het mogelijk om een afwijzing binnen hun eigen groep te veroorzaken.
Door het uitvergroten van de algemene menselijke reactie op
krankzinnigheid, door dit onderwerp steeds opnieuw onder de aandacht te
brengen van het grote publiek en vervolgens de reactie van de bevolking
die daarop volgt tegen haar leider of leiders te benutten, is het
mogelijk om elke regering of beweging te stoppen. Het
is belangrijk om te weten dat het gehele onderwerp ‘loyaliteit’,
zoals het er nu voorstaat, gemakkelijk te behandelen is. Het is één
van de eerste en voornaamste missies van een psychopoliticus om ‘een
aanval van het communisme’ en ‘krankzinnigheid’ aan elkaar gelijk
te stellen. De
definitie van krankzinnigheid, of de paranoïde variant daarop, zou
moeten worden: “Een paranoïde persoon gelooft dat hij wordt
aangevallen door communisten”. Op deze manier vervalt en vermindert de
steun voor het individu die het communisme aanvalt. In
plaats van het executeren van de nationale leiders, zou zelfmoord voor
hen gearrangeerd moeten worden onder omstandigheden die vragen oproepen
over het overlijden. Op deze manier kunnen we de oppositie tegen de
communistische groei, binnen alle sociale klassen, uitselecteren en
ervoor zorgen dat, die bevolking die zich tegen ons zou keren, geen
leiders meer heeft. Hiermee veroorzaken we een staat van chaos en gebrek
aan gelijkgerichtheid, waarbinnen wij vrij eenvoudig de heldere en
krachtige leerstellingen van het communisme kunnen doordrijven. Onze
aanval in het veld van de psychopolitiek is zo uitgekiend dat hij
voorbijgaat aan het begripsvermogen van de leek en aan dat van de,
gewoonlijk stupide, ambtenaar. Door te opereren als een autoriteit, met
de regelmatig herhaalde verklaring dat de principes van psychotherapie
te gecompliceerd zijn om zomaar begrepen te worden, kan je, zonder dat
de bevolking het in de gaten heeft en het een voldongen feit is, een
totale revolutie teweegbrengen. Omdat
krankzinnigheid het maximale gebrek aan instemming is, is het
logischerwijs ook bruikbaar als het optimale wapen tegen loyaliteiten
aan leiders en de oude sociale structuren. Het
is dus van het allergrootste belang dat de psychopoliticus de
geneeskunde van een te veroveren natie infiltreert en dan, vanuit die
hoek, voortdurend druk uitoefent op de bevolking en de regering tot
uiteindelijk de overwinning is bewerkstelligd. Dit is het onderwerp en
het uiteindelijke doel van de psychopolitiek. Om
loyaliteiten te herschikken moeten we de leiding krijgen over hun normen
en waarden. Een dier is in de eerste plaats loyaal aan zichzelf. Dit
wordt vernietigd door hem op zijn fouten te wijzen, hem te bewijzen dat
hij zich dingen niet kan herinneren, dat hij niet kan handelen en
zichzelf niet kan vertrouwen. De tweede loyaliteit betreft zijn
familie-eenheid, zijn ouders, zijn broers en zusters. Dit wordt
vernietigd door familieleden financieel onafhankelijk van elkaar te
maken, door de waarde van het huwelijk te verminderen, door scheidingen
gemakkelijker te maken en door de kinderen, waar het maar mogelijk is,
door de staat te laten opvoeden. De derde loyaliteit betreft zijn
vrienden en directe omgeving. Deze wordt vernietigd door het verminderen
van zijn vertrouwen en door hem op de hoogte te stellen van verhalen en
geruchten die zogenaamd door zijn vrienden of door de lokale
autoriteiten over hem worden verspreid. De volgende loyaliteit betreft
de staat en dit is, voor het communisme, de enige loyaliteit die moet
bestaan vanaf het moment dat er een communistische
staat tot stand is gekomen. Om de vernietiging van de loyaliteit aan de
kapitalistische staat te bewerkstelligen, moet de jeugd op allerlei
manieren van alles verboden worden zodat ze zich gaan afzetten tegen de
kapitalistische staat. Door ze de belofte te doen dat het beter wordt
onder het communisme wordt hun loyaliteit voor de communistische
beweging gewonnen. Het
ontzeggen van een makkelijk toegankelijk rechtssysteem aan de bevolking
van een kapitalistische staat, het veroorzaken en ondersteunen van
propaganda welke het gezin vernietigt, het creëren en in stand houden
van jeugdcriminaliteit, het aan de staat opdringen van allerlei manieren
en praktijken die ervoor zorgen dat kinderen zich ervan afkeren, zal
uiteindelijk leiden tot de chaos die noodzakelijk is voor het communisme. Onder
de suikerzoete glazuur van hulp, is een strenge kinderarbeidswet het
beste middel om een kind elk recht in de maatschappij te ontzeggen. Door
hem te verbieden om te verdienen, door hem tegen zijn zin financieel
afhankelijk te maken van een met tegenzin gevende ouder, door er via
andere kanalen voor te zorgen dat die ouders voortdurend onder
economische spanning staan, wordt het kind in zijn tienerjaren naar
opstand gedreven. Criminaliteit zal daaruit voortkomen. Door
het gemakkelijk beschikbaar maken van allerlei soorten drugs, door het
verstrekken van alcohol aan tieners, door zijn wilde opstandigheid te
prijzen en aan te moedigen, door het stimuleren met sekslectuur en het
aanbevelen van seksuele praktijken en via de ideeën die uitgedragen
kunnen worden door de seksuele voorlichtingsbureaus, kan de
psychopoliticus de benodigde houding van chaos, ledigheid en
nutteloosheid creëren waarin de oplossing aangeboden kan worden die
de tiener overal complete vrijheid zal verschaffen, het
communisme. Als
het mogelijk is om de dienstplicht, via het promoten van onpopulaire
oorlogen of andere middelen te laten voortduren, kan deze dienstplicht
altijd worden gebruikt als een barrière voor de jeugd om vooruit te
komen in het leven en om elke hoop om zich een plaats te verwerven in
het burgerleven, te vernietigen. Op
deze manier wordt het patriottisme van de jeugd voor de kapitalistische
vlag dusdanig verflauwd dat ze geen gevaar meer zullen vormen als
soldaten. Omdat het tientallen jaren kan duren voor het effect zichtbaar
wordt, zal de korte termijn visie van het kapitalisme nooit onze lange
termijn planning kunnen doorgronden. Als
we er in zouden slagen de nationale trots en het patriottisme van
slechts één generatie effectief te vermoorden, dan hebben we dat land
overwonnen. Daarom moet er in het buitenland een voortdurende
propagandamachine bezig zijn om de loyaliteit te ondermijnen van de
burgers in het algemeen en de jeugd in het bijzonder. De
rol van de psychopoliticus hierin is erg krachtig. Hij kan, vanuit zijn
positie als een autoriteit op het gebied van het verstand, allerlei
destructieve maatregelen adviseren. Hij kan de vrije opvoeding van het
kind thuis onderwijzen. Hij kan, in een optimale situatie, de hele natie
instructie geven over hoe je met kinderen om moet gaan en dat zo doen
dat de kinderen niet langer gecontroleerd worden, geen echt thuis hebben
en als wilden in het rond rennen, zonder verantwoordelijkheid voor hun
natie of zichzelf. Het gebrek aan loyaliteit bij de jeugd van een kapitalistische natie maakt hen rijp voor het hergroeperen van hun loyaliteiten in de richting van het communisme. Het creëren van een behoefte aan drugs, seksueel wangedrag en niet te controleren vrijheden om dit vervolgens aan hen te presenteren als een bijkomend voordeel van het communisme, zal er moeiteloos voor zorgen dat ze met ons op één lijn komen. Krachtige
leiders van jeugdgroepen kunnen door de psychopoliticus op verschillende
manieren opzijgeschoven worden. Waar mogelijk moet het karakter van het
meisje of de jongen zorgvuldig veranderd worden en in
de richting van criminaliteit worden gestuurd. Er moet controle behouden
worden door chantage of andere middelen. Wanneer deze leiders niet
ontvankelijk zijn en ze alle druk weerstaan en een gevaar kunnen vormen
voor onze zaak, moet elke inspanning worden gedaan om de aandacht van de
autoriteiten op dat persoon te vestigen en hem op de één of andere
manier lastig te vallen waardoor hij in aanraking komt met het
jeugdrecht. Als dit bereikt is hopen wij dat een psychopoliticus, in de
rol van adviseur op het gebied van kinderen, in de beslotenheid van de
gevangenis en onder dekking van de gerechtelijke processen, het gezonde
verstand van dat individu kan vernietigen. Met name briljante scholieren,
atleten en de leiders van jeugdbewegingen moeten op één van deze twee
manieren afgehandeld worden. De
begeleiding van de jeugdrechtbanken is één van de gemakkelijke taken
van de psychopoliticus. Een kapitalistische natie is over het algemeen
zo vol met onrecht dat een klein beetje meer, er zonder commentaar
doorheen komt. Binnen het jeugdrecht vind je altijd bepaalde personen
met vreemde voorkeuren, of dit nu rechters of politiemensen zijn. Als
deze voorkeuren er niet zijn, kunnen ze worden gecreëerd. Door hun
jonge jongens of meisjes ter beschikking te stellen binnen de
“veiligheid” van de gevangenis of het opvanghuis, door te
verschijnen met camera’s of getuigen, word je voorzien van een
adequaat wapen om, waar nodig, sturing te geven aan al de toekomstige
besluiten. De
behandeling van jeugdzaken door jeugdrechtbanken moet steeds verder weg
geleid worden van recht en steeds meer in de richting van “geestelijke
problemen” gestuurd worden, tot de gehele natie denkt aan
“geestelijke problemen” in plaats van aan criminelen. Dit zorgt voor
allerlei openstaande banen in de rechtbanken, in de kantoren van de
officieren van justitie en binnen het politieapparaat die vervolgens
opgevuld kunnen worden door psychopolitici. Deze worden dan, door hun
invloed, de rechters van het land en daarmee komt de totale controle
over de criminelen in hun handen. Zonder de hulp van criminelen komt de
revolutie immers nooit tot stand. Door
deze autoriteit over de problemen van de jeugd en volwassenen te
benadrukken in de rechtbanken zal eens de vraag naar psychopolitici zo
groot worden dat zelfs de gewapende strijdmacht gebruik zullen gaan
maken van “autoriteiten op het gebied van het verstand” in hun
militaire rechtbanken. Als dit gebeurt zal de strijdmacht van het land
in onze handen vallen, net zo zeker als wanneer wijzelf het commando
zouden voeren. Met de kleine bonus van het hebben van een ervaren
ondervrager naast elke technicus of bediener van geheime wapens, zal het
land, net als Duitsland in 1918-1919, immobiel worden gemaakt door haar
eigen leger en marine die volledig in communistische handen zijn. Het
onderwerp loyaliteiten en het herschikken ervan, is dus feitelijk het
onderwerp dat zich bezighoudt met de ongewapende overmeestering van de
vijand. |