H.02 |
de samenstelling en anatomie van de mens als een bestuurlijk organisme. |
...Het gestel van de mens is zo opgebouwd dat het individu niet efficiënt kan functioneren zonder het ‘op één lijn zitten’ van elk deel en orgaan van zijn lichaam... ...Het
is dus noodzakelijk om de individu zich te laten aanpassen, ondanks zijn
wens om zich niet te willen aanpassen... |
HOME |
De
mens op zich is een verzameling van cellen en om hem dus te beschouwen
als een individu zou fout zijn. Kolonies van cellen hebben zich
samengevoegd en hebben één of ander orgaan gevormd. Deze organen
vormen op hun beurt samen het geheel. Dus het is duidelijk dat de mens
op zich al een bestuurlijk organisme is, zelfs als we het niet over een
hoeveelheid mensen hebben. Ziekte
zou beschouwd kunnen worden als een trouweloosheid van één orgaan aan
de rest van de organen van dit organisme. Deze trouweloosheid, zoals
duidelijk wordt, brengt een revolutie teweeg van één lichaamsdeel
tegen de resterende lichaamsdelen als geheel en dus zitten we, in feite,
met een interne revolutie. Het hart dat vervreemdt, verwijdert zich van
een nauwe samenwerking met en service aan de rest van het organisme, en
we ontdekken dat het hele lichaam in al haar activiteiten ontwricht is,
dankzij de revolutionaire activiteiten van het hart. Het hart is in
opstand omdat het niet kan of wil samenwerken met de rest van het
lichaam. Als we het hart toestaan om in opstand te komen, om even bij
dit voorbeeld te blijven, kunnen de nieren op hun beurt in opstand komen
en stoppen met werken in het belang van het organisme. Deze rebellie zal
zich verspreiden naar de andere organen en het klierenstelsel en zal
uiteindelijk de dood veroorzaken van het “individu”. We kunnen
gemakkelijk zien dat opstand de dood betekent, dat opstand van een deel
van het organisme resulteert in de dood. Dus kunnen we ook zien dat
schipperen met rebellie niet mogelijk is. Net
als de “individuele” mens, is de staat een verzameling van
onderdelen. De politieke eenheden binnen de staat moeten allen
samenwerken voor het grootste goed van die staat, anders zal die staat
falen en sterven; we zien dat met de vervreemding van één district een
voorbeeld is geschapen voor anderen en dat over de hele linie de gehele
staat faalt. Dit is het gevaar van revolutie. Kijk
naar de aarde. Wat we zien is een organisme. De aarde is een op zichzelf
staand organisme. De aarde heeft als haar organen de verschillende
rassen en naties van mensen. Waar het één van deze organen wordt
toegestaan om onaangepast te blijven, zal de complete aarde met de dood
bedreigd worden. Een dreigende rebellie van één
land, hoe klein dan ook, tegen het totale organisme van die wereld, zal
uiteindelijk de wereld ziek maken en de culturele staat van de mens zal
lijden als gevolg daarvan. Dus de rottende ziekte van de kapitalistische
staten, welke hun etterende bacteriën in de gezonde landen van de
wereld verspreiden, zullen niets anders brengen dan de dood van de aarde,
tenzij deze zieke organismen op één lijn worden gebracht en gehoorzaam
worden gemaakt om te functioneren voor het grote goed van een
wereldwijde staat. Het gestel van de mens is zo opgebouwd dat het individu niet efficiënt kan functioneren zonder het ‘op één lijn zitten’ van elk deel en orgaan van zijn lichaam. Omdat
het gemiddelde individu onbekwaam is een ongevormde cultuurloze staat,
zoals we dat kunnen waarnemen bij de barbaren in de jungle, moet hij dus
getraind worden in het gecoördineerd organisch samenspel door middel
van oefening, onderwijs en werk in de richting van een specifiek doel.
We willen in het bijzonder en speciaal opmerken, dat het individu van
buitenaf aangestuurd moet worden om zijn oefeningen, opleiding en werk
te voltooien. Hij moet ertoe gebracht worden om zich dit te realiseren,
omdat hij alleen op die manier zal kunnen functioneren in de hem
toebedeelde rol. De
leerstellingen van het sterke individualisme, zelfdeterminisme,
eigenzinnigheid, verbeeldingskracht en persoonlijke creativiteit zijn
gelijk aan elkaar binnen de massa en zijn niet gericht op het grootste
goed voor de staat. Deze eigenzinnige en onaangepaste krachten
zijn niets meer dan ziekten die vervreemding en oneerlijkheid zullen
voortbrengen en, op de lange duur, de ineenstorting van de groep waar
dit individu aan verbonden is. Het
gestel van de mens leent zich gemakkelijk en volledig tot een zekere en
positieve sturing van buitenaf voor al zijn functioneren inclusief zaken
als zijn gedachten, zijn gehoorzaamheid en zijn loyaliteit; en deze
zaken moeten gecontroleerd worden wanneer we streven naar een grotere
staat. Hoewel
het voor een chirurg soms wenselijk lijkt om één of andere ledemaat of
orgaan te amputeren om de rest te redden, moet erop gewezen worden dat
dit redmiddel niet geheel mogelijk of toepasbaar is waar het hele staten
betreft. Een lichaam dat van organen ontdaan wordt, wordt zichtbaar
minder effectief. De wereld ontdaan van arbeiders die nu tot slaaf zijn
gemaakt door de krankzinnige en onzinnige idioterie van de
kapitalistische heersers van deze aarde zouden, als ze verwijderd werden,
een zekere handicap creëren in een wereldwijde staat. Net zoals we
kunnen waarnemen dat de overwinnaar zich genoodzaakt ziet om een
populatie van een veroverd gebied aan het einde van een oorlog te
rehabiliteren, kan elke inspanning tot het ontvolken van een afvallig
deel van de wereld dus bepaalde consequenties hebben. Aan de andere kant,
wanneer we denken aan de aantasting door een virus of bacterie welke
vijandig is aan het organisme zullen we zien dat, tenzij we er in slagen
om de bacterie te verslaan, het orgaan of het organisme dat erdoor
aangevallen wordt, eronder zal lijden. In
elke staat vinden we bepaalde individuen die als een virus of een
bacterie opereren en een aanval uitvoeren op de populatie of een groep
binnen die populatie en door hun eigenzinnige hebzucht, een ziekte in
het orgaan veroorzaken welke zich zal verspreiden binnen het grotere
geheel. De
samenstelling van de mens, als een individueel lichaam, of de
samenstelling van een staat of deel van een staat als een politiek
organisme, komen met elkaar overeen. Het is de missie van de psychopolitiek om als eerste de gehoorzaamheid en het doel van de groep op één lijn te brengen en te houden middels de uitroeiing van de effectiviteit van personen en persoonlijkheden welke de groep in de richting van afvalligheid zouden kunnen sturen. In
onze eigen natie, waar dingen beter bestuurd worden en waar rede boven
alles regeert, is het niet moeilijk om de eigenzinnige bacteriën uit te
roeien die een aanval zou kunnen uitvoeren op één van onze politieke
eenheden. Maar
op het gebied van verovering, in de naties die minder verlicht zijn,
waar de Russische staat nog geen macht heeft, is het niet mogelijk om
elk eigenzinnig individu te verwijderen. Psychopolitiek
maakt het mogelijk om dat deel van de persoonlijkheid te verwijderen
welke verwoesting aanricht binnen het gestel van de persoon en binnen de
groep waaraan de persoon verbonden is. Als
het de dierlijke mens wordt toegestaan om niet gehinderd door contra -
revolutionaire propaganda voort te gaan, als hij zou kunnen werken onder
de goed geordende besturing van de staat, zouden we slechts weinig
ziekte ontdekken onder mensen en geen ziekte in de staat. Maar wanneer
het individu lastig gevallen wordt met tegenstrijdige propaganda en hij
het effect wordt van revolutionaire activiteiten, als het hem wordt
toegestaan om kritisch te denken over de staat zelf, als het hem wordt
toegestaan om degene te betwijfelen onder wiens leiding hij door zijn
geaardheid valt, zien we dat zijn gestel ten onder gaat. We zouden
ontdekken dat, behalve deze vervreemding, er een aanvullende
vervreemding in het hart is of in andere delen van zijn lichaam. Dit
principe is zo zeker dat wanneer je een ziek persoon ontmoet en diep
genoeg onderzoekt, je een ontrouw vindt aan een deel van de groep en een
onderbroken gehoorzaamheid aan dat deel van de groep waar hij toe
behoort. Er
zijn personen die gek genoeg zijn om zich te begeven op een soort van
spirituele Alice in Wonderlandachtige reis in wat zij het
onderbewustzijn of het onbewuste verstand noemen en die, onder het mom
van “psychotherapie” proberen om de afvallige lichaamsdelen te helen.
Er moet echter bij opgemerkt worden dat hun resultaten niet succesvol
zijn. Er zit geen kracht in deze benadering. Toen
in Rusland hypnose voor het eerst werd uitgevonden, werd waargenomen dat
je, om beter te worden, slechts herhaaldelijk het commando hoefde te
geven aan een persoon zonder verzet, om al resultaat te krijgen. De
beperking van hypnose was dat veel personen niet ontvankelijk waren voor
het gebruik ervan. De hypnose moest dus verbeterd worden om de
suggestiviteit van de individuen te vergroten die
anders niet te bereiken waren. Elke natie had al de ervaring dat zij
weer beter werd als een heel organisme, wanneer zij voldoende kracht
gebruikte tegen de afvallige groep. Net als in hypnose elk orgaan
bevolen kan worden om zich loyaal en gehoorzaam te gedragen, kan ook
elke politieke groep tot loyaliteit en gehoorzaamheid gedwongen worden
wanneer er maar voldoende kracht wordt toegepast. Het
is echter zo dat kracht ook destructie teweegbrengt en het is af en toe
niet mogelijk om op grote schaal kracht te gebruiken om een doel te
bereiken dat je voor ogen hebt. Het is dus noodzakelijk om de individu
zich te laten aanpassen, ondanks zijn wens om zich niet te willen
aanpassen. Net
als het een erkende waarheid is dat de mens zich moet aanpassen aan zijn
omgeving, is het ook een erkende waarheid (en dit zal met het toenemen
van de jaren steeds duidelijk worden), dat zelfs het lichaam van de mens
bevolen kan worden om gezond te worden. Het
gestel van de mens zelf gedraagt zichzelf bijzonder vreemd op het
herschikken van loyaliteiten. Waar deze loyaliteiten onverteerbaar zijn
voor het gestel van de mens, zoals loyaliteit aan kleinburgerlijkheid,
aan het kapitalisme, aan anti-Russische ideeën, vinden we dat
individuele lichamen merkwaardig ontvankelijk worden voor ziekten. Hiermee
worden de epidemieën, ziekten, de massale neuroses, het oproer en de
verwarringen in de Verenigde Staten en andere kapitalistische landen
duidelijk begrijpbaar. Hier vinden we de arbeider die loyaal is aan
verkeerde en ongeschikte zaken, en dus vinden we een zieke arbeider. Om
hem te redden en hem op weg te helpen in de richting van zijn doel, een
grotere staat, wordt het een overweldigende noodzaak om het hem mogelijk
te maken om zijn loyaliteit aan te bieden in de juiste richting. Omdat
zijn loyaliteiten zijn afgedwaald, omdat zijn gehoorzaamheid lafhartig
opgeëist wordt door personen met een antipathie tegen zijn algemeen nut
en er zelfs in de kapitalistische naties slechts weinig van dit soort
personen zijn, wordt het doel en de richting van psychopolitiek
duidelijk begrijpbaar. Om de arbeider in zijn toestand te begunstigen,
is het noodzakelijk om met zijn medewerking en zijn eigenzinnigheid,
middels algemene propaganda of andere middelen, de geperverteerde
leiders uit de weg te ruimen. Het
is tevens noodzakelijk om de hoger opgeleiden te indoctrineren met de
leerstellingen en principes van samenwerking met de omgeving, om daarmee
een arbeider te verzekeren van een minder kromgetrokken leiderschap, een
minder lafhartige leerstelling en meer medewerking aan de ideeën en
idealen van de communistische staat. De technieken van de psychopolitiek zijn hierop gericht. |