de samenstelling en anatomie van de mens als een bestuurlijk organisme.

...Het gestel van de mens is zo opgebouwd dat het individu niet efficiënt kan functioneren zonder het ‘op één lijn zitten’ van elk deel en orgaan van zijn lichaam...

 ...Het is dus noodzakelijk om de individu zich te laten aanpassen, ondanks zijn wens om zich niet te willen aanpassen...

NEXT

TEXT

De mens op zich is een verzameling van cellen en om hem dus te beschouwen als een individu zou fout zijn. Kolonies van cellen hebben zich samengevoegd en hebben één of ander orgaan gevormd. Deze organen vormen op hun beurt samen het geheel. Dus het is duidelijk dat de mens op zich al een bestuurlijk organisme is, zelfs als we het niet over een hoeveelheid mensen hebben.  

Ziekte zou beschouwd kunnen worden als een trouweloosheid van één orgaan aan de rest van de organen van dit organisme. Deze trouweloosheid, zoals duidelijk wordt, brengt een revolutie teweeg van één lichaamsdeel tegen de resterende lichaamsdelen als geheel en dus zitten we, in feite, met een interne revolutie. Het hart dat vervreemdt, verwijdert zich van een nauwe samenwerking met en service aan de rest van het organisme, en we ontdekken dat het hele lichaam in al haar activiteiten ontwricht is, dankzij de revolutionaire activiteiten van het hart. Het hart is in opstand omdat het niet kan of wil samenwerken met de rest van het lichaam. Als we het hart toestaan om in opstand te komen, om even bij dit voorbeeld te blijven, kunnen de nieren op hun beurt in opstand komen en stoppen met werken in het belang van het organisme. Deze rebellie zal zich verspreiden naar de andere organen en het klierenstelsel en zal uiteindelijk de dood veroorzaken van het “individu”. We kunnen gemakkelijk zien dat opstand de dood betekent, dat opstand van een deel van het organisme resulteert in de dood. Dus kunnen we ook zien dat schipperen met rebellie niet mogelijk is.  

Net als de “individuele” mens, is de staat een verzameling van onderdelen. De politieke eenheden binnen de staat moeten allen samenwerken voor het grootste goed van die staat, anders zal die staat falen en sterven; we zien dat met de vervreemding van één district een voorbeeld is geschapen voor anderen en dat over de hele linie de gehele staat faalt. Dit is het gevaar van revolutie.  

Kijk naar de aarde. Wat we zien is een organisme. De aarde is een op zichzelf staand organisme. De aarde heeft als haar organen de verschillende rassen en naties van mensen. Waar het één van deze organen wordt toegestaan om onaangepast te blijven, zal de complete aarde met de dood bedreigd worden. Een  dreigende rebellie van één land, hoe klein dan ook, tegen het totale organisme van die wereld, zal uiteindelijk de wereld ziek maken en de culturele staat van de mens zal lijden als gevolg daarvan. Dus de rottende ziekte van de kapitalistische staten, welke hun etterende bacteriën in de gezonde landen van de wereld verspreiden, zullen niets anders brengen dan de dood van de aarde, tenzij deze zieke organismen op één lijn worden gebracht en gehoorzaam worden gemaakt om te functioneren voor het grote goed van een wereldwijde staat.  

Het gestel van de mens is zo opgebouwd dat het individu niet efficiënt kan functioneren zonder het ‘op één lijn zitten’ van elk deel en orgaan van zijn lichaam. 

Omdat het gemiddelde individu onbekwaam is een ongevormde cultuurloze staat, zoals we dat kunnen waarnemen bij de barbaren in de jungle, moet hij dus getraind worden in het gecoördineerd organisch samenspel door middel van oefening, onderwijs en werk in de richting van een specifiek doel. We willen in het bijzonder en speciaal opmerken, dat het individu van buitenaf aangestuurd moet worden om zijn oefeningen, opleiding en werk te voltooien. Hij moet ertoe gebracht worden om zich dit te realiseren, omdat hij alleen op die manier zal kunnen functioneren in de hem toebedeelde rol.  

De leerstellingen van het sterke individualisme, zelfdeterminisme, eigenzinnigheid, verbeeldingskracht en persoonlijke creativiteit zijn gelijk aan elkaar binnen de massa en zijn niet gericht op het grootste goed voor de staat. Deze eigenzinnige en onaangepaste krachten zijn niets meer dan ziekten die vervreemding en oneerlijkheid zullen voortbrengen en, op de lange duur, de ineenstorting van de groep waar dit individu aan verbonden is.  

Het gestel van de mens leent zich gemakkelijk en volledig tot een zekere en positieve sturing van buitenaf voor al zijn functioneren inclusief zaken als zijn gedachten, zijn gehoorzaamheid en zijn loyaliteit; en deze zaken moeten gecontroleerd worden wanneer we streven naar een grotere staat.  

Hoewel het voor een chirurg soms wenselijk lijkt om één of andere ledemaat of orgaan te amputeren om de rest te redden, moet erop gewezen worden dat dit redmiddel niet geheel mogelijk of toepasbaar is waar het hele staten betreft. Een lichaam dat van organen ontdaan wordt, wordt zichtbaar minder effectief. De wereld ontdaan van arbeiders die nu tot slaaf zijn gemaakt door de krankzinnige en onzinnige idioterie van de kapitalistische heersers van deze aarde zouden, als ze verwijderd werden, een zekere handicap creëren in een wereldwijde staat. Net zoals we kunnen waarnemen dat de overwinnaar zich genoodzaakt ziet om een populatie van een veroverd gebied aan het einde van een oorlog te rehabiliteren, kan elke inspanning tot het ontvolken van een afvallig deel van de wereld dus bepaalde consequenties hebben. Aan de andere kant, wanneer we denken aan de aantasting door een virus of bacterie welke vijandig is aan het organisme zullen we zien dat, tenzij we er in slagen om de bacterie te verslaan, het orgaan of het organisme dat  erdoor aangevallen wordt, eronder zal lijden.  

In elke staat vinden we bepaalde individuen die als een virus of een bacterie opereren en een aanval uitvoeren op de populatie of een groep binnen die populatie en door hun eigenzinnige hebzucht, een ziekte in het orgaan veroorzaken welke zich zal verspreiden binnen het grotere geheel.  

De samenstelling van de mens, als een individueel lichaam, of de samenstelling van een staat of deel van een staat als een politiek organisme, komen met elkaar overeen.  

Het is de missie van de psychopolitiek om als eerste de gehoorzaamheid en het doel van de groep op één lijn te brengen en te houden middels de uitroeiing van de effectiviteit van personen en persoonlijkheden welke de groep in de richting van afvalligheid zouden kunnen sturen.

In onze eigen natie, waar dingen beter bestuurd worden en waar rede boven alles regeert, is het niet moeilijk om de eigenzinnige bacteriën uit te roeien die een aanval zou kunnen uitvoeren op één van onze politieke eenheden.  

Maar op het gebied van verovering, in de naties die minder verlicht zijn, waar de Russische staat nog geen macht heeft, is het niet mogelijk om elk eigenzinnig individu te verwijderen.  

Psychopolitiek maakt het mogelijk om dat deel van de persoonlijkheid te verwijderen welke verwoesting aanricht binnen het gestel van de persoon en binnen de groep waaraan de persoon verbonden is.  

Als het de dierlijke mens wordt toegestaan om niet gehinderd door contra - revolutionaire propaganda voort te gaan, als hij zou kunnen werken onder de goed geordende besturing van de staat, zouden we slechts weinig ziekte ontdekken onder mensen en geen ziekte in de staat. Maar wanneer het individu lastig gevallen wordt met tegenstrijdige propaganda en hij het effect wordt van revolutionaire activiteiten, als het hem wordt toegestaan om kritisch te denken over de staat zelf, als het hem wordt toegestaan om degene te betwijfelen onder wiens leiding hij door zijn geaardheid valt, zien we dat zijn gestel ten onder gaat. We zouden ontdekken dat, behalve deze vervreemding, er een aanvullende vervreemding in het hart is of in andere delen van zijn lichaam. Dit principe is zo zeker dat wanneer je een ziek persoon ontmoet en diep genoeg onderzoekt, je een ontrouw vindt aan een deel van de groep en een onderbroken gehoorzaamheid aan dat deel van de groep waar hij toe behoort.  

Er zijn personen die gek genoeg zijn om zich te begeven op een soort van spirituele Alice in Wonderlandachtige reis in wat zij het onderbewustzijn of het onbewuste verstand noemen en die, onder het mom van “psychotherapie” proberen om de afvallige lichaamsdelen te helen. Er moet echter bij opgemerkt worden dat hun resultaten niet succesvol zijn. Er zit geen kracht in deze benadering.  

Toen in Rusland hypnose voor het eerst werd uitgevonden, werd waargenomen dat je, om beter te worden, slechts herhaaldelijk het commando hoefde te geven aan een persoon zonder verzet, om al resultaat te krijgen. De beperking van hypnose was dat veel personen niet ontvankelijk waren voor het gebruik ervan. De hypnose moest dus verbeterd worden om de suggestiviteit van de  individuen te vergroten die anders niet te bereiken waren. Elke natie had al de ervaring dat zij weer beter werd als een heel organisme, wanneer zij voldoende kracht gebruikte tegen de afvallige groep. Net als in hypnose elk orgaan bevolen kan worden om zich loyaal en gehoorzaam te gedragen, kan ook elke politieke groep tot loyaliteit en gehoorzaamheid gedwongen worden wanneer er maar voldoende kracht wordt toegepast.  

Het is echter zo dat kracht ook destructie teweegbrengt en het is af en toe niet mogelijk om op grote schaal kracht te gebruiken om een doel te bereiken dat je voor ogen hebt. Het is dus noodzakelijk om de individu zich te laten aanpassen, ondanks zijn wens om zich niet te willen aanpassen.  

Net als het een erkende waarheid is dat de mens zich moet aanpassen aan zijn omgeving, is het ook een erkende waarheid (en dit zal met het toenemen van de jaren steeds duidelijk worden), dat zelfs het lichaam van de mens bevolen kan worden om gezond te worden.  

Het gestel van de mens zelf gedraagt zichzelf bijzonder vreemd op het herschikken van loyaliteiten. Waar deze loyaliteiten onverteerbaar zijn voor het gestel van de mens, zoals loyaliteit aan kleinburgerlijkheid, aan het kapitalisme, aan anti-Russische ideeën, vinden we dat individuele lichamen merkwaardig ontvankelijk worden voor ziekten.  

Hiermee worden de epidemieën, ziekten, de massale neuroses, het oproer en de verwarringen in de Verenigde Staten en andere kapitalistische landen duidelijk begrijpbaar. Hier vinden we de arbeider die loyaal is aan verkeerde en ongeschikte zaken, en dus vinden we een zieke arbeider.  

Om hem te redden en hem op weg te helpen in de richting van zijn doel, een grotere staat, wordt het een overweldigende noodzaak om het hem mogelijk te maken om zijn loyaliteit aan te bieden in de juiste richting.  

Omdat zijn loyaliteiten zijn afgedwaald, omdat zijn gehoorzaamheid lafhartig opgeëist wordt door personen met een antipathie tegen zijn algemeen nut en er zelfs in de kapitalistische naties slechts weinig van dit soort personen zijn, wordt het doel en de richting van psychopolitiek duidelijk begrijpbaar. Om de arbeider in zijn toestand te begunstigen, is het noodzakelijk om met zijn medewerking en zijn eigenzinnigheid, middels algemene propaganda of andere middelen, de geperverteerde leiders uit de weg te ruimen.  

Het is tevens noodzakelijk om de hoger opgeleiden te indoctrineren met de leerstellingen en principes van samenwerking met de omgeving, om daarmee een arbeider te verzekeren van een minder kromgetrokken leiderschap, een minder lafhartige leerstelling en meer medewerking aan de ideeën en idealen van de communistische staat.  

De technieken van de psychopolitiek zijn hierop gericht.